bert-op-treinreis.reismee.nl

ODESSA, een verleidelijk klank uit het verleden krijgt weerklank in heden

Een deur wordt met een harde knal dichtgegooid. Het daglicht is bezig zich te onttrekken aan de nacht. Mijn hoofd voelt alsof een zwerm krekels uit een heliumballon probeert te ontsnappen. Ik sta op, rustig zonder al te heftige bewegingen. Het lijf voelt stijf. Mijn eigen knal gister heeft zijn sporen achtergelaten. Ik ga douchen, sta langer dan gewoonlijk onder een aangenaam warme regendouche. Koud na douchen om het lijf even te laten schrikken en te laten weten dat actie gevraagd wordt. Na ontbijt met taxi naar vliegveld. Aangekomen zie ik een klein gebouwtje, ik vraag aan chauffeur, airport?? Hij lacht, knikt bevestigend. Ik loop naar binnen, zie niemand. Verderop staat een vrouw voor een klein tafeltje en daarop een koffie apparaat. Achter haar een koelkast met frisdranken. Ik vraag; in-check ? Opnieuw een lach, zij heeft vaker die vraag gekregen. Loopt met mij mee, gang door naar een kleine hal met twee rijen aan elkaar geklonken stoelen staan. Zij wijst naar een kleine desk met daarnaast een weegschaal, check, roep zij ofwel hier moet ik inchecken. Harde plastic blauwe stoelen waren was de enige luxe in deze vertrekhal. Dit maakt reizen zo leuk ! Naar vliegtuig gelopen, even het idee dat ik met een straaljager. De prachtige scherpe lange neus en de ranke body gaven dit vliegtuig een flitsende uitstraling. Het was een klein vliegtuig waar ik gebukt moest lopen om mijn alleenstaande stoel te bereiken. Ik heb al eerder gezegd dat ik dit een heel fijne manier vind om te vliegen, je voelt elk windwak, wat gilletjes van medepassagiers tot gevolg heeft. Prima vlucht. De stewardess kondigde aan dat wij op Odessa waren geland. Zoals zij het uitspraak, met het inmiddels bekende zware slobberig accent, deed mijn verlangen toenemen. De eerste ontmoeting was teleurstellend. Ik stond buiten het vliegveld vervoer regelen. Uiteraard genoeg taxi chauffeurs die hun diensten aanboden. Ik wist de normale prijs, tussen € 5.00 en € 8.00. Vraagprijs op vliegveld van de taximaffia € 50.00 tot € 70.00. Ik kan daar zo boos om worden, wat ik ook direct kenbaar maakte en hen als maffia bestempelde. Een schouder ophalen is het antwoord, de volgende buitenlander wordt als nieuwe prooi gezien. Weggelopen van het vliegveld, richting parkeerplaatsen. Inmiddels gevolgd door een klein mannetje die steeds herhaalde dat hij een fair prijs had. Gezegd waar ik heen moest, wenkbrauwen omhoog en hij noemde vervolgens een aantal bekende hotels waar ik steeds nee op moest zeggen. Taras gebeld, de man van het B&B waar ik zou overnachten, gaf de telefoon aan de man, zij regelden het adres en Taras maakte gelijk een prijs met de man. Voor € 6.00 wilde hij het doen. Een prima B&B , het was echter met één B. Breakfast moest ik zelf om de hoek halen. Ik ging naar buiten, strak blauwe lucht en 09.00 uur een temperatuur van 21 graden. Koffie met broodje gehaald, naar parkje gelopen, bankje gezocht en van de hartverwarmende ochtend zon genoten. Naast het bankje lagen de overblijfselen van een nachtelijk Oekraïens samenzijn. Bierflesjes en veel wodkaflessen. Ik zat in een buitenwijk, had nog niet het “Odessa” gevoel. Een trammetje vervoerde wachtende mensen, die arbeid in het centrum gaan verrichten. De omgeving maakte een stille, verlaten indruk. Veel alleen staande huizen, in glorietijd moeten het prachtige villa’s zijn geweest. De schoonheid, grandeur van vroeger was ondanks de ingetreden verpaupering nog zichtbaar. Ik voelde dat Odessa om verovering vraagt, zij laat haar ware gedaante nog niet zien. Taxi genomen, naar centrum gegaan waar ik een hotel had geboekt vlakbij het beroemde operagebouw, het Mozart Hotel. Ingecheckt, twee keer van kamers gewisseld vanwege geluid of uitzicht beperkt door aanwezige muur op twee meter afstand. Genesteld, hotel uit, rechtsaf en 100 meter verder gelijk het prachtige opera gebouw. Na een uur in het hart van Odessa te hebben rondgezworven voelde ik mij door Odessa omarmd en opgetild. Een voelbare zachte streling, ik voel mij gelijk verstouwd. De schoonheid van de gebouwen, brede toegankelijk straten, de parken en de mensen. Odessa heeft mooie rondingen, glooiend naar alle kanten. De zwarte zee ligt aan haar voeten en de beroemde Potemkin trappen bij de haven vragen enige inspanning om binnen te komen. Buiten het centrum is de vergankelijke schoonheid zichtbaar. Ook hier is de verleidelijkheid van de Odessa voelbaar. De klank uit het verleden is ingedaald in het heden. De knal tegen het glas lijkt lang geleden, een licht zeurderig hoofd doet mij er nog een herinneren. De aantrekkingskracht van Odessa heeft niet alleen mij naar deze stad getrokken. Vele met mij, het is hier zomervakanties en de stranden van Odessa lokken veel mensen. Een kleine strook strand probeert iedereen een plekje te bieden. Het vraagt bijna om opstapeling. Andere mensen zoeken meer ruimte en vleien zich met een handdoek neer op de houten boulevard. Anderen lopen te paraderen en het geluk van een bruidje wordt voor eeuwig vastgelegd. Veel buitenlandse toeristen, zij komen zien wat zij wilde zien, ik als reiziger zie wat ik zie. Een oude vrouw die in een donkere poort naar het licht loopt is voor mij evenveel waard als b.v. het operagebouw. Meestal gaan dit soort taferelen aan de gemiddelde toerist voorbij. Onder leiding van een gids met paraplu, die regelmatig omhoog wordt gestoken ten teken haar te volgen, worden de hoogtepunten bekeken. Ik wil niet zeggen dat reizen beter is, het is anders, het past bij mij. Uiteraard ben ik naast reiziger ook toerist, ik geniet ook van de hoogtepunten die een stad te bieden heeft. Ik heb b.v. met een hele grote snelle boot een tocht langs de kust gemaakt, ook daar kan ik van genieten. Ik kijk net even anders, zie prachtige kwallen in het water, fotografeer en mededobberaars zijn dan nieuwsgierig. Opgewonden kreten als zij zien wat ik al zag. Terug aan de wal loopt ik terug. De verleidelijke geur van verse aardbeien in een rieten mand op straat doen herinneringen herleven. Een geur uit het verleden. Een man met handkar, die luidkeels zijn volle bakken verse aardbeien wil verkopen. Toen nog niet geïmporteerd maar vers van het land, moest snel verkocht worden anders zou het fruit bederven. Hier wordt het fruit volgens mij nog vers geplukt. Ik zit af en toe in een bus, die wordt gevuld met de geur van fruit. Vrouwen met hoofddoeken zitten voor hun mand die tot de rand gevuld zijn. wilde aardbeien, kersen, bosbessen, kruisbessen, frambozen en paddenstoelen die de geur van het bos nog bij zich dragen. Dit alles uitgestald in grote rieten manden. Regelmatig koop ik een zakje om s’ avonds voor het slapen nog van te genieten. S’ avonds heb ik mij gelaafd aan prachtige muziek en dans in het operagebouw. Eerste avond de opera Nabucco, tweede avond een prachtig ballet. In de pauze prosecco met kaviaar, genieten met grote G. Alleen zitten in dit theater is al een voorstelling op zich. Overdag zwerf ik vooral rond in Odessa, loop gemiddeld 4-6 uur op een dag. Nestel mij af en toe op een terrasje om het dagelijkse leven in mij op te nemen. Uiteraard weer verschillende kathedralen bezocht, Romeins, Grieks, Russisch en in combinatie. Blijft een bijzondere sfeer om daar te zijn. Om het compleet te maken heb ik ook de grote Synagoge bezocht. Keppeltje op en naar binnen. Het heeft een zeer sobere inrichting, biddende mannen die met hun voortdurende bewegingen de pijpenkrullen aan weerskanten laten dansen. De laatste avond nog een wandeling gemaakt, kwam uit op een gevulde paradestraat van Odessa, daar flaneren en paraderen mensen. Hier heeft de commercie toegeslagen. Paarden en pony’s die door kinderen bereden kunnen worden. Straatmuzikanten die elkaar probeerde te overstemmen om geld binnen te halen. Snel ben ik deze drukte ontvlucht, naar de haven gelopen. De lichten in de haven geven een bijzondere glans. Het was een zwoele avond, aan de rand van het park op een terras gaan zitten met vergezicht op zee. Daar een heerlijke witte wijn gedronken, geklonken op deze bijzondere reis. Het is niet geplande treinreis geworden, heeft toch een bijzonder ervaring toegevoegd aan mijn reislustige bestaan. Ik vertrek morgen naar Kiev, vlieg daarna naar Amsterdam, waar in mijn geliefde lief weer in mijn armen kan sluiten. Trots en blij op haar dat zij mij mijn reislust gunt. Ik hoop dat mijn medereizigers ook hebben genoten van de verhalen. Tot de volgende reis. Leef je eigen leven en geniet vooral. Ik wil nog een nabeschouwing schrijven over mijn reis in Oekraïne, ik zal dat doen als ik thuis ben en mijn ervaringen zijn ingedaald.

Reacties

Reacties

Annemieke

Bert, nu weer veilig thuis met een hoop indrukken en heel veel foto's, waar je bij het uitzoeken weer volop van zal genieten. Ik heb weer genoten van je verhalen en foto's en met mij de anderen ook, denk ik.

Carl Starren

Mooi verhaal over Odessa!
Fijn dat de stad heeft voldaan aan je verwachtingen!
Odessa heeft een magische klank.
Goede reis terug naar Amsterdam.Ik heb genoten van je prachtige verhalen en een heel goede indruk gekregen van Ukraine.

Hans

En toen waren de verslavende verhalen opeens afgelopen, onverwacht sluit het doek van deze reis en met de klanken van je woorden nog naechoend en de koepels van religies en veroveraars nog op het netvlies, kijk ik alweer verlangend uit naar de volgende reis. Bedankt Bert en graag tot de volgende reis. Tot gauw in onze mooie stad Amsterdam.

Amy

weer (mee) genoten!
was iedere keer een rust moment tussen de laatste loodjes van mijn studie... je reis verslag lezen.
xxx

Elly

Hi Bert! Inmiddels weer thuis en het wordt weer prĂ chtig weer begrijp ik,dan maar lekker genieten van huis en haard... Het was weer mooi om je verhalen en foto's mee te krijgen, heel erg van genoten! Bedankt en we zien elkaar! lLiefs en groeten aan Carla!

Pien

Jaloersmakend Bert
En Nu weer lekker bij je vrouw!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!