De tijd tikt door, nog steeds niemand te zien. Ik wacht op een taxi naar treinstation. Mijn vorige ervaring van de treinreis heeft mij geleerd vooral op tijd aanwezig te zijn. Taxi komt, de regen klettert op het dak, één van de ruitenwissers wilde zijn werk niet doen. Af en toe met een doekje de voorruit van wasem ontdaan. In 15 minuten ben ik op het prachtige station van Lviv. In de hal hetzelfde tafereel, borden die tijden aangeven en voor mij nog steeds niet te lezen zijn. Geoefend met lezen van namen, tevergeefs ik kom er niet uit. Naar een loket, opnieuw het ritueel. Verwezen naar een ander loket, daar werd mij duidelijk gemaakt dat ik niet naar Yaremche ging. Ik zuchtte heel diep, kreeg een troostende blik van twee mensen naast mij. Spraken goed Engels, vertelden mij dat ik naar Ivano Frankivsk ging en niet naar Yaremche. Ik wilde op mijn terugreis naar deze stad, hier vertrok de trein naar Odessa. Prima dan eerst naar Ivano. Zij vertelden mij dat de trein van Perron 1 vertrok. Daar naar toe gelopen en gewacht op de trein. De trein komt binnen, laat mijn kaartje zien aan één van de gastvrouwen die mij naar mijn coupé bracht. Daar zat een man in hemdje en sportbroekje. Hij gaf mij gelijk een hand en stelde zich voor. Mijn plaats moest eerste vrijgemaakt worden van beddengoed. Trein komt uit Kiev en deed tot Lviv dienst als slaaptrein. Het uitzicht was weer beperkt door beslagen ramen en regen. Ik ben gaan lezen, nog steeds de acht bergen. Ik begin een gesprek met mijn reisgenoot, sprak goed Engels met een zwaar slobberig accent, hij werkte bij de ICT van Samsung. Gesprek ging over het leven in Oekraïne, hij was in Denemarken geweest, dat was zijn enige vergelijk. Voelt zich happy in zijn land, ervaart weinig problemen van de inmenging van Rusland. Vroeg veel over Nederland, wilde daar een keer heen. De train reed in een schokkend en schommelend in een rustig tempo en in de middag bereikte ik Ivano.F. Mijn medereiziger vroeg waar ik naar toe moest, ik noemde de naam van hotel. Zjn vrouw zou hem ophalen, moesten ook die kant op, en ik kon met hen meerijden. Splinternieuwe Citroën C3 stond te wachten, zijn vrouw begroette mij hartelijk. Hij vertelde dat zijn vrouw dentist was en dat zij op Engelse les zat. Toen ik hoorde dat zij tandarts was deed ik gelijk mijn hand voor mijn mond, dit tot grote hilariteit van die twee. Ik had geluk, vertelde hij, komend weekend is het festival in Ivano F. Voor de Oekrainers een belangrijk festijn met veel muziek en andere activiteiten. Ik zei dat ik morgen naar Yaremche wilde gaan, zijn gezicht betrok. Het is daar prachtig, alleen het weer is op dit moment heel slecht. Yaremche bestaat uit 1 straat met souvenir winkeltjes en daarbuiten kleine pensionnetjes, die vooral in de zomer, met goed weer, leuk zijn. Dit bericht moest ik even verwerken, ik kreeg wel het aanbod dat ik altijd kon bellen als ik ergens naar toe wilde of als er problemen zouden zijn. Eerst naar het hotel gebracht, buiten de stad. Kaartje gegeven als uitnodiging als hij naar Nederland zou komen. Volgende dag gelijk uitnodiging voor LinkedIn en Facebook. Vriendelijke ontvangst, kreeg kamer met balkon en uitzicht op meertje en park. Tevreden nestelde ik mij in deze kamer. Gelijk naar de stad, zeg maar stadje gegaan voor informatie over stad en omgeving. Ik wilde de mogelijkheden weten om naar Yaremche te gaan. Het weekend was al ingegaan, vroeger in verband met festival. Gesloten, op zo’n moment denk ik “heb ik weer “. Rondgelopen en sfeer geproefd. De stad heeft een provinciale uitstraling, moeilijk te omschrijven, maar het voelt goed aan. Geen grootse bouwwerken van historisch waarde, die de toeristen naar deze stad moeten trekken. Een stad die het net niet heeft, mooi kan zijn door lelijkheid. Vergelijk het met Enschede, zonder daar iemand mee te willen kwetsen. Ik hou wel van die steden, weinig toeristen en veel contact met lokale bevolking. Hier wordt je onderdeel van het dagelijks leven. Mag saai klinken, maar dat is het voor mij absoluut niet. Het geeft ook een zekere rust. Veder rondgelopen in centrum. Ik zag veel vrouwen in prachtige lange (avond?) jurken en de mannen in Black Tie. Zijn afgestudeerd aan de universiteit en dat wordt hier groots gevierd. Op terras een lokaal biertje gedronken. Sfeer proeven en mensen kijken. Weer terug naar hotel, daar heerlijke forel gegeten. Alles is hier spotgoedkoop, een gegrilde Forel met gebakken piepers en salade kost nog geen € 5.00. Ober kwam en vroeg of ik wilde verkassen. Vanavond was een bruiloft en zij wilde de tafel alvast opmaken. Ik zag even later instrumenten binnenkomen, gevolgd door een DJ die zijn spullen ging installeren. Ik dacht, het zal toch niet waar zijn Eenmaal in mijn kamer hoorde ik geroezemoes, niet storend. Daarna begon de band te spelen met een zangeres, die niet echt zuiver kon zingen. De problemen begonnen pas toen de DJ startte. De vloer van mijn kamer ging bijna op en neer in de maat van de house c.q. dance muziek. Ik naar beneden met de vraag tot hoe laat dit door zou gaan. Tot het bruidspaar weg is, het is weekend, dan zijn er altijd feesten. Morgen ook ? ja morgen ook. Ik besloot gelijk op de kamer voor komende twee nachten een ander hotel te zoeken. Het andere hotel midden in centrum, het optreden vanavond stopt om 00.00 uur, geen probleem. Hier weer veel partystudenten, ook geen probleem, ik slaap op de 8^ste etage aan de achterkant van het hotel. Mooie kamer en fantastisch bed. Ik blij dat ik deze switch gemaakt heb ofwel dat ik deze kans gepakt heb. Het is nu de tweede dag, de lucht is diepgrijs, dikke regenwolken slaan in slierten regen tegen de ramen. Paraplu weer opgestoken en op pad gegaan. Gebouwen krijgen een andere uitstraling met dit weer, mensen meer in zichzelf gedoken. Tussen de buien door klaart het even op, de stad ontwaakt weer en mensen komen naar buiten. Ivano Frankivsk is een overzichtelijke stad. Het heeft geen bijzondere gebouwen, het stadhuis Ratuska, is nu een museum, ik kon naar boven naar uitzicht platform van de toren, dit via een hele smalle stalen wenteltrap. Hoe hoger ik kwam hoe smaller de treden. Het was de moeite waard, een mooi overzicht over de stad. Hier stond weer een bruidspaar om gefotografeerd te worden. Ik doe daar altijd aan mee, wel altijd even vragen. Reacties zijn altijd positief. Later ben ik nog naar een kunstmarkt gegaan, veel modellen die getekend werden. Het begon weer te regenen, ik door een park snel naar hotel, ik kwam aan de zijkant van hotel uit. De lantaarns op straat en lampen in hotel waren inmiddels ontstoken. Normaal ga ik door de hoofdingang, een glazen schuifdeur gaat daar open en ik loop dan naar binnen. Ik liep naar de kleine ingang van het hotel aan de zijkant, daar ook dezelfde glazen deur in een kleinere uitvoering. Ik deed snel mijn paraplu naar beneden, stapte drie treden omhoog en wilde snel naar binnen. De deur ging echter niet open en ik knalde keihard met mijn hoofd tegen het glazen raam. Bril vloog door de lucht, ik tuimelde in een soort pirouette van het trapje. Gleed weg, maar kon een val voorkomen. Even was het zwart voor mijn ogen, bleef staan, personeel kwam aangerend. Riepen, sorry sorry closed at night sorry sorry. Zij brachten mij naar binnen, ik ben gaan zitten en water gedronken. Ik was er weer en ben naar mijn kamer gegaan. Mijn voorhoofd voelde beurs aan, zag nog geen ei komen, waarschijnlijk ontwikkelde zich een binnenei.. Neus stond nog recht, was wel gevoelig. Schouder voelde ook beurs aan. De trouwe volgers zullen niet verbaasd zijn. Tijdens mijn reizen overkomt mij soms wel eens iets. Avondeten overgeslagen, was misselijk en koppijn. Thee gezet en sandwich besteld. Met aspirientje naar bed. Volgende ochtend nog steeds koppijn, een heuveltje op voorhoofd en een heel stijf lijf. Het goot ook nog eens van de regen. Ik zag mijzelf in deze conditie geen 15 uur in een bonkende, schommelend trein zitten of liggen. Laptop open en alternatieven gezocht. Ik kon van Ivano Frankvck via Kiev naar Odessa vliegen. Totaal 3 uur met overstaptijd. Tussen beide steden is het 1 uur vliegen. Gelijk besloten te boeken voor de volgende dag. Jammer van mijn treinverlangen. Rust en wat meer comfort heeft nu prioriteit. Deze ochtend op bed gaan zitten, foto’s bekeken en geselecteerd. Begin gemaakt met mijn verhaal. Viel weer even in slaap. In de middag wat rondgezworven, ik voelde mij al wat beter. Wel blij met vooruitzicht niet 15 uur in de trein te hoeven doorbrengen. Daar nog te gammel voor. S’ avonds een enorme drukte voor het hotel, veel beveiliging en mannetjes die zenuwachtig heen en weer liepen. Ik hoorde dat vanavond een beroemde Engelse artist in de grote tent voor het hotel zal optreden. Ik was benieuwd wie dat zou zijn. In hotel gegeten en gaan rusten op de kamer. Ik hoorde gegil van meisjes, een soort Beatles gegil. Ik werd toch nieuwsgierig en ben naar buiten gegaan. De mensenmassa was nog verder uitgedijd. Helemaal achteraan gaan staan, ik kon inzoomen en zag J.Bernardt staan. Ging geen belletje rinkelen. Later via Google positieve reacties gelezen. Klonk inderdaad goed, publiek heel enthousiast. De lage bassen dreunden door mijn hoofd, ik besloot om weer naar binnen te gaan. Misschien had ik moeten blijven staan. Hadden die gekneusde hersentjes van mij weer in de goede stand kunnen trillen. Vroeg naar bed, morgen vliegen naar de zon in Odessa. Ik zag 28 graden en volop zon. Let the sun shine for me !! In volgend verslag het vervolg. So far so good.